Juan Ramon Veron, La Bruja

Brujería is the Spanish word for witchcraft. Brujeria also refers to a mystical sect of male witches in the southernmost part of Argentina. Both men and women can be witches, brujos and brujas respectively. Brujos is the plural term that can mean either a group of male witches or both male and female witches.

Etymology: Undetermined. Possibly from Celtiberia bruxtia (Catalan bruixa, Portuguese bruxa, Occitan bruèissa), from brixta ‘spell, magic’ (compare Old Irish bricht ‘charm’, Old Breton brith ‘magic’).

Μετάφραση: Brujeria είναι η ισπανική λέξη για τη μαγεία. Η Brujeria αναφέρεται επίσης σε μια μυστική αίρεση αρσενικών μάγων στο νοτιότερο τμήμα της Αργεντινής. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να είναι μάγισσες, brujos και brujas αντίστοιχα. Brujos είναι o πληθυντικός που μπορεί να σημαίνει είτε μια ομάδα από μάγους ή μάγους και μάγισσες

Ετυμολογία: Αόριστη. Ενδεχομένως από το Celtiberia bruxtia (Kαταλανικά bruixa, Πορτογαλικά bruxa, Occitan bruèissa), από brixta «μάγια, μαγεία» (σύγκριση με το παλαιό Ιρλανδικό bricht δλδ. ξόρκι, παλαιά Αγγλικά brith δλδ. μαγεία)

Juan Ramon Veron, La Bruja

28 Ιουνίου 1972 και στην Ελλάδα καταφθάνουν τα νέα ότι ένας 32χρονος ποδοσφαιριστής από την Αργεντινή έκλεισε στον Παναθηναϊκό. Οι φήμες που τον συνοδεύουν είναι τεράστιες, στα όρια του μαγικού. Στις συζητήσεις που κάνουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού, αναρωτιούνται αν όλα αυτά μπορεί να είναι αλήθεια. H μέρα που ο Χουάν Ραμόν Βερόν θα μαγεύσει το κοινό του Παναθηναϊκού και όλης της φίλαθλης Ελλάδας, δε θα αργήσει.

17 Μαρτίου 1944. Μια ξεχωριστή μέρα για το σπιτικό της οικογένειας Βερόν σε μια φτωχογειτονιά της Λα Πλάτα στην Αργεντινή. Στο δωμάτιο, η μάνα να κρατάει με στοργή τον νεογέννητο γιο της και ο πατέρας με περηφάνια να τον καμαρώνει. Στον απέναντι τοίχο το λάβαρο της τοπικής ομάδας, της Εστουντιάντες, κρέμμεται περήφανα. Το σχήμα και τα χρώματα τραβάνε την προσοχή του μικρού Χουάν. “Pincha από την πρώτη μέρα” σκέφτεται ο πατέρας του “μαγικό σημάδι!”.

Λίγα χρόνια αργότερα ο μικρός Χουάν Ραμόν πατάει για πρώτη φορά τις κερκίδες του Estadio Jorge Luis Hirschi μαζί με τον πατέρα του. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι Pincharratas τον γοητεύει. Εκείνη τη στιγμή γεννιέται ένα όνειρο για τον Χουάν: να αγωνιστεί στο χορτάρι του σταδίου με τα χρώματα της Estudiantes και να μαγεύσει κι αυτός με τη σειρά του τους οπαδούς της κερκίδας της 55ης οδού.

Έτσι όπου έβρισκε την ευκαιρία έπαιζε ποδόσφαιρο. Στο σχολείο, στο δρόμο πίσω από το σπίτι του, στο άδειο χωράφι της δίπλα γειτονιάς. Ήταν ο παίκτης που θα διάλεγαν όλοι πρώτοι. O παίκτης που θα έπαιζε στην ομάδα με το άτομο λιγότερο. Το πλούσιο ταλέντο του θα κάνει αίσθηση σε όλους όσους τον παρακολουθούν. Η ζωή τα φέρνει έτσι, με τρόπο θα έλεγε κανείς μαγικό, και οι σκάουτερς της αγαπημένης του ομάδας τον ανακαλύπτουν.

Τα χρόνια περνάνε και φτάνει επιτέλους η στιγμή για την οποία ονειρευόταν χρόνια τώρα. Το 1962 θα κάνει για πρώτη φορά την εμφάνιση του με τα κόκκινα και άσπρα της Εστουντιάντες. Ο πρώτος αγώνας απέναντι στην Μπόκα θα είναι καταστροφικός. Η ομάδα του θα χάσει με το βαρύ 4-0. Τα επόμενα παιχνίδια θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Ο Χουάν Ραμόν Βερόν θα δείχνει στις προπονήσεις το πλούσιο του ταλέντο, αλλά αυτό δε θα του βγαίνει στο γήπεδο. Ο Βερόν παλεύει να καθιερωθεί αλλά βρίσκεται μεταξύ πάγκου και βασικής ενδεκάδας. 3 χρόνια έχουν περάσει και ο Χουάν Ραμόν δεν έχει ακόμη σκοράρει. H Estudiantes βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και το 3ο μαγικό γεγονός στη ζωή του δε θα αργήσει να συμβεί.

Οι διοικούντες αποφασίζουν να φέρουν το 1965 τον θρυλικό Osvaldo Zubeldía στον πάγκο της ομάδας για να βοηθήσει την ομάδα να αποφύγει την διαβάθμιση. Ο τελευταίος βλέπει στο πρόσωπο των μπέμπηδων της ομάδας και ιδιαίτερα του Βερόν μια ομάδα με τεράστιες δυνατότητες. Θα προσεγγίσει τον Χουάν Ραμόν με διαφορετικό τρόπο από ότι οι προηγούμενοι του προπονητές. Θα τον κρατάει για ώρες μετά από την προπόνηση και θα του μιλάει, θα του τονώνει το ηθικό και θα τον εμψυχώνει. Στο πρόσωπο του ο Βερόν βρήκε τον ποδοσφαιρικό του πατέρα.

O Zubeldía κατάλαβε τα ελαττώματα του Χουάν στο παιχνίδι του. Πολλές φορές λειτουργούσε σαν δεκάρι, πράγμα που αποσταθεροποιούσε την ομάδα. Ο Zubeldía του άλλαξε θέση και τον έβαλε να παίξει στα αριστερά. Την 1η Απρίλη του 1965 ήρθε το πρώτο γκολ. Για τα επόμενα δύο χρόνια θα μάθει τα μυστικά δίπλα στον δάσκαλο  Zubeldía και το 1967 θα γίνει η μεγάλη έκρηξη. Ο Χουάν Ραμόν Βερόν θα γίνει το ανίκητο, το μαγικό όπλο της Εστουντιάντες.

Ο ίδιος θα δηλώσει: “Το 1965 ντεμπούταρα απέναντι στην Μπόκα Τζούνιορς. Χάσαμε με 4-0. Μέχρι το 1965 βρισκόμουν μια στον πάγκο και μια στην βασική εντεκάδα, αλλά εκείνο τον χρόνο ο Οσβάλντο άρχισε να με ξεκινά συστηματικά. Στις μικρότερες κατηγορίες έπαιζα και σαν 10άρι, αλλά από τότε η θέση μου ήταν σταθερά στα αριστερά. [...] Ανάμεσα στους τεχνικούς που μου έμαθαν τα περισσότερα για το ποδόσφαιρο είναι αναμφισβήτητα και ο Zubeldía, ένας από τους πολύ μεγάλους”. “Ο Osvaldo Zubeldía ανέλαβε το ’65, δούλεψε το ’66 και μόνο στο τέλος του ’67 κατάφερε να κερδίσει το πρωτάθλημα. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι μόνο με σκληρή δουλειά μπορείς να πάρεις αποτελέσματα. Είναι λογικό άλλωστε. Σήμερα αυτό δε συμβαίνει πουθενά”.

Έτσι ξεκίνησε η μαγική περίοδος του Χουάν Ραμόν Βερόν στην Εστουντιάντες. Περίοδος που δικαιολογούσε πλέον στο απόλυτο το προσωνύμιο που απέκτησε κάποια χρόνια πριν..

“Το ψευδόνυμο Bruja το απέκτησα γύρω στο ’59 ή ’60 στο γήπεδο της Indepediente. Παίζαμε ένα παιχνίδι της 9ης κατηγορίας με τους κόκκινους και ο Merecerat άρχισε να με φωνάζει Bruja, μάγισσα, και μου έμεινε”.

Μαγικές ντρίμπλες, μαγικές επελάσεις από τα αριστερά, μαγικά γκολ. Ο Βερόν είχε γίνει ο ηγέτης και το είδωλο της κερκίδας της Εστουντιάντες. Είχε καταφέρει επιτέλους να εκπληρώσει το όνειρό του, να γοητεύσει τους οπαδούς της κερκίδας της 55ης οδού, οι οποίοι ξεκίνησαν να τραγουδούν συνθήματα με το όνομά του.

  "Si ve una bruja montada en una escoba

                      ése es Verón, Verón, Verón que está de joda…"

“Αν δείτε μια μάγισσα και ένα σκουπόξυλο, θα είναι ο Βερόν, ο Βερόν που γ….άει”

Το σύνθημα ήταν έξυπνο, επειδή η λέξη “joda” αντικαθιστόταν με τη λέξη “moda” σε παρουσία της αστυνομίας, επειδή τότε απαγορεύονταν τα υβριστικά συνθήματα.

Έτσι ο Βερόν συμβάλλει στα μέγιστα για να κατακτήσει η Εστουντιάντες τα Metropolitano το 1967 και τα πρωταθλήματα του 1968, ’69 και ’70. Και δε σταμάτησε εκεί. Και τις 3 χρονιές με ηγέτη τον μεγάλο Αργεντίνο κατακτά το Copa Libertadores. Το χατ τρικ του απέναντι στην Palmeiras στον τελικό του Libertadores το 1968 μνημονεύεται μέχρι σήμερα. Την ίδια χρονιά στον τελικό του Διηπειρωτικού απέναντι στην μεγάλη τότε Manchester United θα σκοράρει στο 7’ με κεφαλιά στον επεισοδιακό επαναληπτικό του Old Trafford (πρώτο παιχνίδι 1-0) χαρίζοντας έτσι το τρόπαιο στην Εστουντιάντες (τελ. 1-1). Ένα τρόπαιο που θεωρείται μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη διάκριση στην ιστορία της ομάδας και που θα είναι για πάντα συνδεδεμένη με τον μεγάλο Αργεντίνο παίκτη.

Χαρακτηριστική είναι μια σκηνή μετά από μία εντός έδρας νίκη της Εστουντιάντες. Στο επίκεντρο της 7ης οδού στις γωνιές 7 και 50, ένας πωλητής εμφανίστηκε με ένα φορτηγό γεμάτο σκούπες, τις οποίες φυσικά πουλούσε σε τιμή πολύ ψηλότερη της κανονικής. Σε ελάχιστο χρόνο οι σκούπες εξαντλήθηκαν και οι οπαδοί χοροπηδούσαν στους δρόμους με τα κασκώλ, τις σημαίες και τα σκουπόξυλα τους, προς ένδειξη τιμής για τον Χουάν Ραμόν Βερόν!

Στην Εστουντιάντες θα μείνει μέχρι το 1972. Σε 295 συμμετοχές θα σκοράρει 77 γκολ. Παράλληλα θα κληθεί και στην εθνική ομάδα.

Δυστυχώς η ατυχία θα κτυπήσει την πόρτα στον La Bruja και θα τραυματιστεί σοβαρά στο πόδι. Ατυχία ίσως για τον ίδιο, μεγάλη τύχη, μαγική, για τον Παναθηναϊκό.

Έτσι στις 28 Ιουνίου 1972 ανακοινώνεται η μεταγραφή του αργεντίνου παικταρά στον Παναθηναϊκό. Το παραθυράκι για τη μεταγραφή του μιας και τότε απαγορεύονταν οι μεταγραφές ξένων παικτών ήταν να υπογράψει υπεύθυνη δήλωση ότι είχε ελληνικές ρίζες και ότι ο παππούς του ονομαζόταν Πέτρος Κατσούλης. Έτσι μεταγράφεται στον Παναθηναϊκό μας.

Στην πρώτη του προπόνηση οι συμπαίκτες βλέπουν τα τεράστια σημάδια της εγχείρησης που του είχε αφήσει ο σοβαρός τραυματισμός τους. Ο Φέρεντς Πούσκας που ήταν τότε ακόμα προπονητής της ομάδας μας, ακούει στα πηγαδάκια κάποιους παίκτες του να αναρωτιούνται τί κάνει ένας παίκτης με τον τραυματισμό αυτό στο πρόσφατο παρελθόν του στην ομάδα. Φωναχτά λοιπόν δίνει ο ίδιος την απάντηση: “Αν δεν είχε αυτά που βλέπεις εκεί, θα πήγαινε στη Ρεάλ Μαδρίτης και δε θα ερχόταν εδώ!”.

Εν τούτοις, ο άσχημος τραυματισμός του ήταν πια στο παρελθόν. Ο Χουάν Ραμόν Βερόν από την πρώτη κιόλας στιγμή δείχνει δείγματα του μεγάλου του ταλέντου. Οι περίτεχνες του ενέργειες στην αριστερή γραμμή γητεύουν τους οπαδούς όλων των ομάδων. Πραγματικός μάγος της μπάλας, έχανε τη μπάλα μόνο με φάουλ. Ασταμάτητος, ήταν λες και πέτρωνε τους αντιπάλους του και τους περνούσε σαν σταματημένους. Στα αριστερά ο μάγος Χουάν Ραμόν Βερόν, στη δεξιά πλευρά ο τεράστιος Φυλακούρης, στο κέντρο ο στρατηγός μας Μίμης Δομάζος και μπροστά ο ψηλός ο Αντωνιάδης. Μια Παναθηναϊκή ομάδα βγαλμένη μέσα από τα πιο τρελλά μας όνειρα, με παικταράδες που θάμπωναν τους πάντες στο διάβα τους. Είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς ο Παναθηναϊκός με όλους αυτούς τους παικταράδες στη σύνθεση του δεν κατάφερε να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα στη διάρκεια της 3ετής παραμονής του Βερόν στην ομάδα. Τους λόγους όλοι τους ξέρουμε βέβαια αλλά δεν είναι του παρόντος.

Η μάγισσα του Παναθηναϊκού κερδίζει τον σεβασμό ακόμα και τον αντιπάλων. Ο Γιάννης Γκαϊτατζής για παράδειγμα, παλαίμαχος παίκτης του ΟΣΠΦ δε δίστασε ποτέ να δηλώσει ότι ο Βερόν ήταν ο ποδοσφαιριστής που τον ταλαιπώρησε περισσότερο από όλους στην καρριέρα του.

Ο δε Φέρεντς Πούσκας θα δηλώσει πως ο Βερόν ήταν ο παίκτης που δε σταμάτησε ποτέ να τον εκπλήσσει συνεχώς. Λόγια ιδιαίτερης βαρύτητας αλλά και μεγάλης τιμής για τον Βερόν, ο οποίος είχε την τύχη να προπονηθεί από έναν παίκτη τον οποίο θαύμαζε ιδιαίτερα: “Ο Πελέ και ο Μπόμπυ Τσάρλτον ήταν οι καλύτεροι παίκτες που είδα στη ζωή μου. Εν τούτοις δεν είδα κανέναν να χτυπάει την μπάλα τόσο δυνατά όσο ο Πούσκας.

Μετά από 3 μαγικά χρόνια, 57 συμμετοχές, 22 γκολ, αμέτρητες ντρίμπλες και επελάσεις, πάσες διαβήτη, τακουνάκια και άλλα ζογκλερικά, ένας από τους καλύτερους αργεντίνους παίκτες στον κόσμο, πήρε το δρόμο της επιστροφής.

Επέστρεψε στην αγαπημένη του Εστουντιάντες, όπου έμεινε για άλλον ένα χρόνο. Τη σαιζόν 1976-77 πήρε μεταγραφή στην Atletico Junior de Barranquilla της Κολομβίας. Ο Bruja μνημονεύεται μέχρι σήμερα από τους οπαδούς της Junior για τον λόγο ότι στο τελευταίο τρίτο του πρωταθλήματος είχε διπλό ρόλο σαν παίκτης - προπονητής οδηγώντας την ομάδα να κατακτήσει τον τίτλο. Την επόμενη σαιζόν αγωνίστηκε στην Cucuta Deportivo της ίδιας χώρας για να πάρει το 1980 και πάλι το δρόμο της επιστροφής στην Αργεντινή και την Εστουντιάντες. Εκεί, στις 22 Νοεμβρίου έκλεισε την θρυλική του καριέρα και κρέμασε τα μαγικά του παπούτσια. Από τότε έχει αναλάβει διοικητικό ρόλο στην ομάδα της La Plata μέχρι σήμερα, με ένα μικρό διάλειμμα την περίοδο 1994-1999 όπου ανέλαβε την Club Social y Deportivo Comunicaciones στην Γουατεμάλα σαν προπονητής.

Ο μύθος λέει πως ο Βερόν είχε προτείνει τον γιο του, τον μεγάλο Juan Sebastian Veron, la Brujita, στον Παναθηναϊκό. Ένα όνομα το οποίο πολλές φορές συνδέθηκε σε διάφορες μεταγραφικές περιόδους με τον Παναθηναϊκό. Ο ίδιος σε ανύποπτο χρόνο είχε δηλώσει πως θα ήθελε κάποτε να αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό, την ομάδα στην οποία ο πατέρας του μεγαλούργησε επί ευρωπαϊκού εδάφους και αγαπήθηκε όσο λίγοι ξένοι παίκτες. Και ο ίδιος ο Χουάν Ραμόν Βερόν όμως δήλωσε στην Αθλητική Ηχώ: “Έζησα απίστευτες στιγμές στην Ελλάδα με τον Παναθηναϊκό. Θα ήθελα να δω τον γιο μου στα πράσινα”. Δυστυχώς το σενάριο αυτό για διάφορους λόγους δεν καρποφόρησε ποτέ, κι έτσι χάσαμε την μεγάλη ευκαιρία να δούμε άλλο έναν αργεντίνο παικταρά στην ομάδα μας.

Ταλέντο, ικανότητες, ατελείωτη έμπνευση, παιχνίδι από την καρδιά, τεράστια ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Με μία λέξη, ΜΑΓΕΙΑ. Ο Παναθηναϊκός είχε την τύχη να έχει έστω και για 3 χρόνια έναν από τους μεγαλύτερους αργεντίνους παίκτες που πάτησαν το πόδι τους επί ελληνικού εδάφους. Η κάθε του ντρίμπλα, η κάθε επέλαση, το κάθε του γκολ, σαν μαγικά ξόρκια στοίχειωσαν το πράσινο τερέν της Λεωφόρου και μαζί τις καρδιές μας. Αλήθεια, λέτε για αυτό η Λεωφόρος να φαντάζει σήμερα τόσο μαγική;