Gate 13 in Berlin

Gate 13 Deutschland: WILLKOMMEN BEI UNS ZU HAUSE, PANATHINAIKOS

Εντάξει. Κάθε εκδρομή με τον Παναθηναϊκό είναι μια μοναδική, ανεπανάληπτη εμπειρία. Εκεί που λες ότι με την τελευταία εκδρομή τα έχεις ζήσει όλα, έρχεται η επόμενη για να σε διαψεύσει..

Στις 16 Ιανουαρίου 2013 ο Παναθηναϊκός θα αντιμετώπιζε την Alba στο Βερολίνο. Στην κλήρωση που είχε γίνει μήνες πριν, όλοι προσευχόμασταν στον θεό (όχι τον Ζοτς, τον άλλο) να κάνει το θαύμα και να στείλει την τριφυλλάρα στα μέρη μας. Την κρύα Γερμανία.

Ζώντας στο εξωτερικό είτε σαν ομογενής, είτε σαν φοιτητής, είτε σαν μετανάστης, κάτι τέτοιες στιγμές περιμένουμε, προσμένουμε θα έλεγα, όλο το χρόνο. Ο Παναθηναϊκός σκλάβωσε την καρδιά μας και η απόσταση μεγαλοποιεί τον πόνο, στο έπακρο. Ρώτησε όποιον Παναθηναϊκό θες στο εξωτερικό, το τι του λείπει περισσότερο από την πατρίδα. Δεν θα απαντήσει με τον ήλιο, τη θάλασσα, το φαΐ. Θα σου απαντήσει "ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ". Το να βλέπεις την μοναδική σου αγάπη μόνο από την τηλεόραση, το να μη μπορείς να είσαι στο γήπεδο για να συμμετάσχεις στο πάρτι της 13 στην κερκίδα, βροντοφωνάζοντας για τον αυτοκράτορα της καρδιάς μας, είναι κουραστικό, ψυχοφθόρο, επίπονο. Η τηλεόραση δεν αντικαθιστά ποτέ το συναίσθημα που μας προσφέρει η τριφυλλάρα στο γήπεδο, σε οποιοδήποτε γήπεδο και αν παίζει, σε οποιοδήποτε άθλημα και αν αγωνίζεται.

Ακούγοντας λοιπόν την είδηση ότι ο Παναθηναϊκός θα βρεθεί στη Γερμανία όχι μόνο μια φορά αλλά δυο, αντιμετωπίζοντας Alba και Bamberg αντίστοιχα, η φλόγα που καίει μέσα μας για την ομαδάρα μας φούντωσε, γιγαντώθηκε. Ανείπωτη, απερίγραπτη χαρά. Τα τηλέφωνα ξεκίνησαν.. Έπρεπε να το μάθει και ο τελευταίος, να νοιώσει μέσα του αυτά που νοιώσαμε κι εμείς μαθαίνοντας τα νέα! Οι αντιδράσεις απερίγραπτες κι αυτές. Δεν είναι μόνο το ότι η τριφυλλάρα μας θα έπαιζε κάπου κοντά μας, προσφέροντας μας έτσι την δυνατότητα να την παρακολουθήσουμε, εις διπλούν μάλιστα.
Ο Παναθηναϊκός θα έπαιζε στο (καινούριο, ευτυχώς ή δυστυχώς) σπίτι μας, δίνοντας μας έτσι την ευκαιρία να τον υποδεχτούμε με τον δικό μας τρόπο! Η χαρά ήταν διπλή. Και η ευθύνη εννοείται, ακόμα μεγαλύτερη.

Κατευθείαν ξεκινήσαμε τις προετοιμασίες. Τηλέφωνα για να μάθουμε ποιος θα έρθει, ανταλλαγές e-mail με ιδέες για κερκίδα, παραγγελία εισιτηρίων. Από όλες τις γωνιές της Γερμανίας (και όχι μόνο) θα μαζευόταν να παρακολουθήσει την τριφυλλάρα μας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, μαθητές μέχρι οικογενειάρχες εξέφραζαν το ενδιαφέρον να τους εξασφαλίσουμε εισιτήρια. Εννοείται δεν αρνηθήκαμε σε κανέναν. Προσπαθήσαμε και τα καταφέραμε να βοηθήσουμε όλους όσους έδειξαν ενδιαφέρον για να παρακολουθήσουν τον αγώνα.

Το καραβάνι του Παναθηναϊκού είχε ξεκινήσει από πολλές πόλεις. Φρανκφούρτη, Νυρεμβέργη, Λούντενσάιντ, Βερολίνο, Αμβούργο, Ντούσσελντορφ και πόσες άλλες πόλεις ακόμα. Τρένα, λεωφορεία, βανάκια, αυτοκίνητα, με κάθε δυνατό τρόπο οι Παναθηναϊκοί αψηφώντας το κρύο και το χιόνι για να βρεθούμε στο O2 World στο Βερολίνο, το γήπεδο στο οποίο κατακτήσαμε πριν λίγα χρόνια άλλο ένα αστέρι, κατατροπώνοντας όλους τόσο στο παρκέ όσο και στην κερκίδα (ειδικά στην κερκίδα!). Και δεν μιλάμε για 10-20 χιλιόμετρα, αλλά για εκατοντάδες. Κάποιοι ήταν 700 χιλιόμετρα μακριά, και χωρίς να το σκεφτούν δεύτερη φορά αμέσως ζήτησαν εισιτήριο και ήρθαν στον αγώνα.. Παναθηναϊκό μεγαλείο, πραγματικά..

Οι μέρες περνούσαν, αργά. Εντούτοις κάθε ώρα, κάθε λεπτό μας έφερνε πιο κοντά στην άγια τούτη μέρα. Αλήθεια μάγκες, πόσο ωραίο είναι να βλέπεις τους φίλους σου Παναθηναϊκούς δυο ώρες πριν ξεκινήσεις την πορεία σου για γήπεδο; Φάτσες που είχες δει ίσως χρόνια πριν σε μια άλλη εκδρομή, που δίπλα τους τραγούδησες τον ύμνο της ομάδας.. Και πόσο ωραίο είναι να γνωρίζεις καινούρια πρόσωπα, και με τον αδελφικό δεσμό που νιώθεις βλέποντας τον άλλο να φοράει το συνδεσμιακό κασκόλ και φούτερ, να νιώθεις ότι έχεις αποκτήσει έναν καινούριο φίλο. Μαγικό, δυνατό συναίσθημα.

Εδώ πρέπει να κάνω ιδιαίτερη μνεία στα παιδιά από την Θύρα 13 Σκανδιναβίας, που ήταν και πάλι εκεί μετά την εκδρομή στο Λονδίνο για το ματς με την Τότεναμ. Αργά και σταθερά, με τον ενθουσιασμό και την αγάπη τους για την Παναθηναϊκάρα μας δημιουργούν κάτι ωραίο στις σκανδιναβικές χώρες, ενώνοντας την Σουηδία, τη Δανία, τη Νορβηγία και τη Φιλανδία μαζί. Και στο γήπεδο είχαμε μαζί μας εκπροσώπους και από τις 4 χώρες. Μάγκες και μπράβο τους.

Με τραγούδια ξεκινήσαμε την πορεία μέσα στο κρύο για το γήπεδο. Η γερμανική συνέπεια οδήγησε σε εξονυχιστικούς ίσως ελέγχους καθυστερώντας την είσοδο μας στο γήπεδο. Λες και θα ήξεραν, ότι η Θύρα 13 και σήμερα θα έδινε ρεσιτάλ, βοηθώντας την ομάδα να φτάσει σε μια ακόμα νίκη. Τίποτα όμως δε θα μας κρατούσε έξω. Μπαίνοντας στο γήπεδο, στήσαμε τα πανιά μας, προετοιμάσαμε το τύμπανο, πήραμε θέσεις μάχης..

Και η ομάδα μπήκε στο γήπεδο. Οι ματιές τους κατευθείαν σε μας. Δεν ήταν έκπληκτοι όμως. Έχουν συνηθίσει να έχουν την υποστήριξη της 13 σε κάθε γωνιά της γης. Ειδικά στο μπάσκετ, χωρίς αμφιβολία και αμφισβήτηση, χωρίς ίχνος αλαζονείας ή εγωισμού, η ΘΥΡΑ 13 είναι με μεγάλη διαφορά το καλύτερο, το πιο πλήρες οπαδικό κίνημα που έχει υπάρξει στην ιστορία του αθλήματος. Κανείς δεν είναι σαν εμάς, κανείς δεν έχει ταξιδέψει εκεί που έχουμε πάει εμείς, κανείς δεν τραγουδά πιο δυνατά από εμάς..

Έχοντας αυτά υπόψιν ξεκινήσαμε τη δική μας μάχη στην κερκίδα. Αλήθεια, ποια μάχη όμως; ΠΑΡΤΙ ήτανε, για άλλη μια φορά. Συνθήματα, ύμνοι, σχιζοφρένειες, χόρτο, τύμπανα, τραγούδια, γέλια, πλάκες συνέχεια. Τι απίστευτο συναίσθημα είναι αυτό ρε μάγκες.. Να νιώθεις μέσα στο γήπεδο, μέσα σε οποιοδήποτε ξένο γήπεδο ότι είσαι σπίτι σου, ότι εδώ ανήκεις, ότι αυτό που κάνεις είναι σωστό. Οι εκδρομές και η κερκίδα είναι σαν μια δόση σκληρού ναρκωτικού που σε κάνει να θες όλο και περισσότερο. Με τη διαφορά ότι αυτό το ναρκωτικό επηρεάζει τόσο θετικά την ψυχική σου υγεία, δίνοντας σου δύναμη να αντέξεις ακόμα περισσότερο τις κακουχίες του εξωτερικού.

Και δίπλα μας, δίπλα από τον πυρήνα που έδινε παλμό στα συνθήματα μας, οι υπόλοιποι Παναθηναϊκοί. Δε θα ξεχάσω πόση χαρά ένοιωσα, βλέποντας έναν μπαμπά με το πιτσιρίκι του που θα ήταν 3-4 χρόνων, ντυμένο στα πράσινα, να φοράει ο παικταράς την φανέλα του τεράστιου Ζιλμπέρτο. Κωνσταντίνε, εσύ είσαι το μέλλον μας, και όσο υπάρχουν οι μικροί Παναθηναϊκοί, το νέο αίμα, η Παναθηναϊκάρα μας θα είναι για πάντα η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.

Ο μικρός Κωνσταντίνος με τον πατέρα του μας γέμισαν υπερηφάνεια!!!

Κάπου εκεί δίπλα και κάποιοι άλλοι οπαδοί. Οπαδοί μιας άλλης ομάδας, μιας ομάδας χόκει επί πάγου: της Eisbaren Berlin (Πολικές Αρκούδες Βερολίνου), που έχει σαν έδρα της το συγκεκριμένο γήπεδο. Τους ρωτήσαμε τί κάνουν στο γήπεδο σε αγώνα μπάσκετ. Μας απάντησαν επί λέξη, ότι άκουσαν ότι έρχεται ο Παναθηναϊκός στο Βερολίνο και δεν ήθελαν να χάσουν την εμπειρία αυτή! Χοροπηδούσαν κι αυτοί μαζί μας, συμμετέχοντας στο μικρό πανηγύρι που στήσαμε. Έβγαλαν αρκετές φωτογραφίες από εμάς τις οποίες μας έστειλαν και για αυτό τους ευχαριστούμε από καρδιάς.

Ο μικρός Νίκλας που δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα και όμως είναι οπαδός του Παναθηναϊκού μας!
Όταν τον ρωτήσαμε τι ομάδα είναι στην Γερμανία ήταν αφοπλιστικός:
¨λίγο Ντόρτμουντ...ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ¨

Ιδιαίτερη αναφορά θα κάνω και στον Νίκλας. Ένα μικρό γερμανάκι, χωρίς ελληνικές ρίζες, που έσκασε στο γήπεδο με την φανέλα του Σισέ! Αφού ένας Έλληνας ομογενής τον έκανε Παναθηναϊκό και τον μύησε στο Παναθηναϊκό ιδεώδες, το πιτσιρίκι έχει γίνει φανατικός οπαδός της ομάδας μας. "Θέλω όταν μεγαλώσω να γίνω κι εγώ σαν κι αυτούς, να τραγουδώ και φωνάζω και να χοροπηδώ" μου έλεγε στα γερμανικά δείχνοντας μου την υπόλοιπη κερκίδα, κάνοντας με να ανατριχιάζω και μόνο που το σκέπτομαι. Αλήθεια πόσο μεγάλη ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός; Πόση μαγεία, πόση πώρωση πόσο μεγαλείο κρύβεται πίσω από τον τεράστιο αυτό Αθλητικό Σύλλογο; Μικρέ Νίκλας, Παναθηναϊκός δε γίνεσαι, γεννιέσαι, και να είσαι σίγουρος ότι έχεις κάνει την σωστή επιλογή σε ότι αφορά την ομάδα που υποστηρίζεις. Να ξέρεις ότι οι Παναθηναϊκοί είναι διαφορετική κάστα ανθρώπων και η επιλογή σου αυτή είναι η καλύτερη δυνατή. Ελπίζω κάποτε στο μέλλον να τραγουδάμε δίπλα δίπλα το "χόρτο μαγικό"..

Χόρτο είπα; Αντιγράφω από την εφημερίδα "Der Tagesspiel", την μεγαλύτερη πολιτική εφημερίδα της Γερμανίας, και μεταφράζω:

Mitte des ersten Viertels stimmten die rund 100 Fans von Panathinaikos Athen in der Arena am Ostbahnhof ihr beruhmtes Liebeslied „Horto magiko“ an. Den Text konnten nur die des Griechischen machtigen der 8166 Zuschauer verstehen, sie aber durften sich an einer im internationalen Sport wohl einmalig fatalistischen Poesie erfreuen: „Ich liebe dich, wie Heroin, wie eine harte Droge, wie Haschisch, wie LSD – Panathinaikos, die ganze Welt ist high von dir!“

"Στα μέσα του πρώτου τέταρτου ξεκίνησαν οι περίπου 100 οπαδοί του Παναθηναϊκού στην Αρένα δίπλα στον Ανατολικό Σταθμό των τραίνων να τραγουδούν το πασίγνωστο τραγούδι αγάπης για την ομάδα τους "Χόρτο Μαγικό". Τα λόγια του τραγουδιού μπορούσαν να τα καταλάβουν μόνο οι Έλληνες από τους 8166 θεατές, αλλά όλοι μπορούσαν να χαρούν τη μοναδική στα παγκόσμια αθλητικά δρώμενα "θανατική ποίηση": "Σε αγαπώ, σαν ηρωίνη, σαν σκληρό ναρκωτικό, σαν το Χασίς, το LSD, για σένα ΠΑΟ μαστουρώνει όλη η γη!"

Η απόλυτη αναγνώριση για ακόμα μια φορά. Δέος!

Ο αγώνας τελείωσε, η ομάδα νίκησε και πάλι, κι εμείς δώσαμε όλο μας το είναι στην κερκίδα. Οι παίκτες αναγνώρισαν την προσπάθεια μας, και ήρθαν στα κάγκελα δίνοντας μας τα χέρια, λέγοντας μας ευχαριστώ. Ειδικά οι νέοι ξένοι της ομάδας, έμειναν έκπληκτοι από τη συμπαράσταση. Θα μάθουν και αυτοί.. θα συνηθίσουν. Η Θύρα 13 δε θα τους αφήσει μόνους ποτέ. Όσο δίνουν τη ψυχή τους για τον Παναθηναϊκό, η Θύρα 13 θα τους προσέχει, θα τους αποθεώνει, θα τους δίνει κίνητρο να συνεχίσουν, σε οποιοδήποτε γήπεδο στον κόσμο κι ας παίζουν. Το να έρθουν οι περισσότεροι παίκτες να μας ευχαριστήσουν, εκτιμήθηκε αφάνταστα από όλους μας, κι ας είναι αυτό που πρέπει να γίνεται σε κάθε παιχνίδι.

Μετά τις τελευταίες φωτογραφίες, τις τελευταίες πλάκες, τα τελευταία γέλια, πήραμε όλοι τον μακρινό δρόμο γυρισμού για το σπίτι. Συνήθως με το τέλος μιας εκδρομής νιώθεις ένα περίεργο συναίσθημα λύπης και στεναχώριας, επειδή ξέρεις ότι κάτι έφτασε στο τέλος του. Αυτή τη φορά ήταν διαφορετικό. Επειδή τελείωσε μόνο το πρώτο μέρος της φιλοξενίας μας για τον Παναθηναϊκό. Περιμένουμε με ανυπομονησία να περάσουν οι επόμενοι 2 μήνες, ούτως ώστε στις 29 Μαρτίου να δούμε τον Αυτοκράτορα για μια δεύτερη φορά. Και το μόνο που μπορούμε να υποσχεθούμε, είναι ότι αυτή τη φορά θα είμαστε ακόμα περισσότεροι, πιο ενθουσιώδεις, πιο δυνατοί.

Παναθηναϊκέ, Willkommen bei uns zu Hause!

Με Παναθηναϊκή Υπερηφάνεια,

Greenevil from Gate 13 Deutschland