Juan Ramon Rocha




Η ώρα είναι 5 το πρωί, αλλά αυτός είναι ξύπνιος εδώ και ώρα. Μια χαραμάδα αφήνει να περάσει μέσα από τις κουρτίνες το λιγοστό φως της αυγής. Αρκετό για να φωτίσει το τριφύλλι στην τεράστια πράσινη σημαία που κρέμεται στον απέναντι τοίχο. Ένα αίσθημα οργής και αγανάκτησης δεν τον αφήνει να κοιμηθεί.

Αποφασίζει να σηκωθεί. Ανοίγει την πόρτα και βλέπει φως. Στο καθιστικό ο πατέρας του να καπνίζει μανιωδώς και  ξεφυλλίζει την χθεσινή "Ηχώ¨. "Κι εσύ ξύπνιος;" τον ρωτάει. "Ναι", του απαντά. "Παιχνίδια με τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ δε μπορεί να παίζει κανείς!"
Η ίδια εικόνα, το ίδιο συναίσθημα, τα ίδια λόγια σε χιλιάδες σπίτια της Ελλάδας.
"Πήγαινε ξάπλωσε", του λέει, "έχουμε μεγάλη μέρα μπροστά μας. Και που 'σαι, βρες άλλο κασκώλ για σήμερα. Το γούρικο θα το φορέσω εγώ".


Η μέρα ήταν Κυριακή, 4 Απριλίου του 1982. Η μέρα όπου σύσσωμη η Παναθηναϊκή οικογένεια θα διαδήλωνε για την αδικία εις βάρος της. Η μέρα που χιλιάδες Παναθηναϊκοί θα κατέκλυζαν το κέντρο της Αθήνας για την αδικία που ήταν έτοιμη να υποστεί η ομάδα επειδή είχε στις τάξεις της έναν από τους καλύτερους ξένους που πέρασαν ποτέ από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τον Juan Ramon Rocha.

8 Μαρτίου 1954. Στο φτωχικό σπίτι μιας οικογένειας στη μικρή πόλη του Santo Tome είναι μέρα χαράς. Ένα νέο μέλος προστέθηκε στην οικογένεια Rocha. "Juan Ramon!. Έτσι θα τον φωνάζουμε!" λέει ο πατέρας στους γείτονες που περνούσαν για να δουν το νεογέννητο πιτσιρίκι της γειτονιάς.

Τα χρόνια περνάνε, δύσκολα χρόνια, φτωχικά, και ο Juan Ramon μεγαλώνει. Σε μια χώρα όπου το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα άθλημα αλλά πάθος και τρόπος ζωής, ο μικρός Juan δεν μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση.. "Juan Ramon!" η φωνή της μητέρας του αντηχούσε και ήξερε πως έπρεπε να αφήσει το χωμάτινο γήπεδο της γειτονιάς του για να επιστρέψει σπίτι. Στον τόνο της φωνής της αναγνώριζε την κατσάδα που θα ακολουθούσε, είχε πια νυχτώσει. Είχε όμως συνηθίσει. Το ποδόσφαιρο για αυτόν είχε γίνει εθισμός. Έπαιζε κάθε μέρα μέχρι να δύσει το φως του ήλιου.
"Άσε τον, δεν πειράζει" θα έλεγε ο πατέρας του στο βραδινό τραπέζι. Σε ανύποπτο χρόνο είχε παρακολουθήσει τον γιο του απέναντι στα άλλα παιδιά της γειτονιάς. Το έμπειρο μάτι του έδινε τροφή σε τρελές σκέψεις και προσδοκίες. Ο μικρός Juan ήταν καλύτερος από όλα τα άλλα παιδιά, όχι μόνο τα συνομήλικα του αλλά και τα πιο μεγάλα. Το όνειρο κάθε πατέρα στην Αργεντινή, να δει τον γιο του ντυμένο στα γαλανόλευκα. Γρήγορα όμως η λογική τον προσγείωνε στον ρεαλισμό της καθημερινότητας.

Ο Juan όμως φρόντιζε με το ταλέντο του να δίνει τροφή στα όνειρα του πατέρα του. Σε ηλικία 6 χρονών τον γράφει στην ακαδημία της Avanti Hermandad της πόλης τους. Ο μικρός Juan έκανε πράγματα στο γήπεδο που οι προπονητές του δεν είχαν ξαναδεί σε παιδί της ηλικίας του. Γρήγορα άρχισε να αγωνίζεται με τις πιο μεγάλες ομάδες. Εκεί έμαθε τα μυστικά του ποδοσφαίρου, την ντρίμπλα, το σουτ, την κάθετη πάσα, το γκολ..

800 χιλιόμετρα μακριά της Santo Tome, στο Rosario της Santa Fe φτάνουν τα νέα για έναν 15χρονο που ξεχωρίζει. Γρήγορα στέλνουν ένα σκάουτερ να παρακολουθήσει τον Juan εν δράση. Ο τελευταίος με το τέλος του ματς, βρίσκει τον πατέρα του. "Θέλουμε τον γιο σου στην Newell's Old Boys". "Μα το Ροσάριο είναι μακριά, και ο Juan είναι μόνο 15 χρονών". "Αυτό να μην σε απασχολεί", του απάντησε, "σε εμάς ο γιος σου θα μεγαλουργήσει".

Λόγια μεγάλα, πλην όμως αληθινά. Το ένστικτο του σκάουτερ δε μπορούσε να πέσει έξω. Ο Χουάν στην Newell's ανδρώνεται ποδοσφαιρικά. Βρίσκει τη θέση που του ταιριάζει. Επιτελικός μέσος. Η φανέλα με το νούμερο 10 γίνεται δική του, μια φανέλα με ιδιαίτερο βάρος στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο αλλά ειδικά στην Αργεντινή. Στην Newell's Old Boys ο Rocha θα μαγέψει τα πλήθη με τις υπέρτεχνες ενέργειες του. Θα αγωνιστεί από το 1971 εώς το 1977 και σε 403 συμμετοχές θα σκοράρει 98 γκολ. Το 1974 θα συμβάλει τα μέγιστα για να κατακτήσει η Newell's το πρωτάθλημα Metropolitano.
Σε αυτό το διάστημα η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται και εκτός Αργεντινής. Στην μακρινή Ελλάδα οι σκάουτερ της καλύτερης ομάδας της χώρας είδαν στο πρόσωπο του τον παίκτη που θα μαγέψει τα πλήθη και θα διαδεχτεί τον παιχταρά Αργεντινό  συνονόματο του Juan Ramon Veron. Σε συνέντευξη του ο Rocha θα δηλώσει:

“Εγώ για να ξέρει ο νεότερος κόσμος, είχα έρθει και το 1975 στον Παναθηναϊκό. Κάθισα έξι μήνες, από τον Απρίλιο ως τον Σεπτέμβριο. Τελικά ο Παναθηναϊκός ήταν σε άθλια κατάσταση, διοικητικά και οικονομικά και δεν μπορούσαν να πληρώσουν ούτε τη μεταγραφή μου, ούτε καν τα εισιτήρια για να γυρίσω πίσω. Όταν έφυγα τον Σεπτέμβριο του 1975 έλεγα πως ούτε δεμένος δεν θα γυρνούσα στον Παναθηναϊκό." Ευτυχώς για μας, η επιθυμία του αυτή δεν εκπληρώθηκε.

Παράλληλα το όνειρο του πατέρα του θα πραγματοποιηθεί. Ο γιος του θα φορέσει τα γαλανόλευκα της εθνικής Αργεντινής, πρώτα με την εφηβική ομάδα. Στο παγκόσμιο κύπελλο νέων στις Κάννες της Γαλλίας θα κερδίσει τον τίτλο του πιο κομψού παίκτη της διοργάνωσης (most elegant player of the tournament). O Juan Ramon Rocha θα αγωνιστεί αργότερα και με την εθνική ομάδα της χώρας του, δίπλα σε παίκτες ιερά τέρατα του ποδοσφαίρου όπως ο Mario Kempes. Στην προεπιλογή του παγκοσμίου κυπέλλου του 1978 που διοργανώθηκε στην Αργεντινή, ο Rocha ήταν στην προεπιλογή για την εθνική που αργότερα θα κατακτούσε το μουντιάλ.

Το 1978 και μετά από 7 επιτυχημένα χρόνια, ο Ρότσα που ενδιάμεσα κέρδισε το προσονύμιο "Ινδιάνος" λόγω του χαρακτηριστικού του προσώπου, θα πάρει μεταγραφή στην Juniors της Κολομβίας. Εκεί θα παίξει μόνο για 6 μήνες για να γυρίσει και πάλι στην Αργεντινή, και να εκπληρώσει το δικό του όνειρο.. να αγωνιστεί στην ομάδα θρύλο της Αργεντινής και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, την Boca Juniors. Στην Boca θα παίξει για ένα χρόνο. Αν και πλέον αγωνίζεται όχι σαν επιτελικός αλλά σαν αριστερός μέσος. Πραγματικός ηγέτης, θα πάρει σχεδόν κατευθείαν το περιβραχιόνιο και θα γίνει αρχηγός της ομάδας.

Παράλληλα η κατάσταση στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό αλλάζει. Η ομάδα περνά στα χέρια των Βαρδινογιάννηδων, το πρωτάθλημα γίνεται επαγγελματικό, η χώρα ζει διάφορες αλλαγές στη δομή της κοινωνίας της. Οι νέοι ιδιοκτήτες θέλοντας να συνεχίσουν το έργο της προηγούμενης διοίκησης κρατώντας τον Παναθηναϊκό ψηλά, ψάχνουν για παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά. Τα δίκτυα του σκάουτινγκ της ομάδας φτάνουν ξανά μέχρι την Αργεντινή, όπου ο παικταράς Rocha ηγείται της μεσαίας γραμμής της Boca.Με την επιστροφή του στην Ελλάδα ο σκάουτερ συναντιέται με τον πρόεδρο Γ. Βαρδινογιάννη. "Νομίζω είναι καιρός να διορθώσουμε ένα λάθος, πρόεδρε..".

"Η ζωή τα έφερε έτσι, που το Νοέμβριου του 1979 ήταν ο Ντε Φαρίας και ένας εκπρόσωπος της Μότορ Όιλ που είχε στείλει η οικογένεια Βαρδινογιάννη, ήρθαν στο γήπεδο της Μπόκα Τζούνιορ. Έπαιζα εκεί πια. Με βρήκαν και με έπεισαν πως έχουν αλλάξει τα πράγματα. Βοήθησε σε αυτό και ο προπονητής που είχα τότε που με ενθάρρυνε, έδινε και πολλά λεφτά ο Παναθηναϊκός. Έχω την εντύπωση, σε σύνολο με τα χρήματα που πήρε κι η Μπόκα, πρέπει να ήταν μια από τις πιο ακριβές μεταγραφές που έγιναν στον Παναθηναϊκό”, δηλώνει σε συνέντευξη του.

Έτσι στις 10 Δεκεμβρίου του 1979 o Αργεντίνος παικταράς θα πάρει την απόφαση να ξανάρθει στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. Η Μπόκα τον είχε αγοράσει για ψίχουλα από την Juniors και τον μεταπώλησε για ένα σημαντικό για την εποχή εκείνη ποσό. Ο πρόεδρος της Lorenzo δήλωσε τότε: "Ήταν η καλύτερη συμφωνία που θα μπορούσα να κάνω. Τον αγόρασα από την Κολομβία για 2 δολάρια και τον πούλησα στην Ελλάδα για 200 χιλιάδες δολάρια. Κέρδισα ασήμι!"
Οι συνθήκες μεταγραφής όμως του Rocha ήταν περίεργες. Ο Rocha μεταγράφηκε στην ομάδα σαν ομογενής, πράγμα που επιβεβαιώθηκε και επίσημα από την ομοσπονδία της Αργεντινής. Ο Rocha πήρε δελτίο με το όνομα Μπουμπλής και καταγωγή από το Αιγάλεω.

Μετά από διαδικαστικά ταξίδια πίσω στην Αργεντινή και διάφορα γραφειοκρατικά ζητήματα στην Ελλάδα, ο Rocha θα μπορούσε και επίσημα να μπει σε ρυθμούς προπονήσεων στην ομάδα. Στις 21 Δεκεμβρίου καταφτάνει στην Ελλάδα με τη γυναίκα του και τα 2 του παιδιά. Την επόμενη μέρα στο ξενοδοχείο, ο πρόεδρος Γ. Βαρδινογιάννης πάει στον Rocha: "Σε θέλω στο αυριανό παιχνίδι της ομάδας". Ο Ινδιάνος, απροπόνητος και κουρασμένος από τα συνεχή παιχνίδια στην Αργεντινή και τα διατλαντικά του ταξίδια τα χάνει. "Πρόεδρε έχω να προπονηθώ εδώ και 20 μέρες". "Παίξε όσο αντέχεις" του απάντησε ο Γ. Βαρδινογιάννης αφοπλιστικά. Έτσι στις 23 Δεκεμβρίου κάνει το ντεμπούτο του με τον Παναθηναϊκό, στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης απέναντι στον Πανιώνιο. Από το πρώτο λεπτό εντυπωσιάζει. Δίνει την πάσα ασίστ για το πρώτο γκολ της ομάδας. Το παιχνίδι για την ιστορία έληξε 2-2.

“Συναντήσαμε ένα άθλιο γήπεδο, με καμένο χόρτο, είχα πάθει… σοκ όταν το είδα. Στο παιχνίδι θυμάμαι πως πήγα καλά. Έπαιξα τελικά και στα 90 λεπτά, είχα και μια ασίστ. Είπα όμως στον πρόεδρο πως ήταν τυχαίο, αφού όπως είπα ήμουν χωρίς προπόνηση. Τότε μου είπε ο πρόεδρος να παίξω όσο αντέξω και στη συνέχει να καθίσω να ξεκουραστώ. Τελικά άντεξα ακόμα δυο-τρία παιχνίδια. Στη συνέχεια έκανα αποφόρτιση για ένα διάστημα και στις 8 Μαρτίου έπαιξα στην Τούμπα. Νικήσαμε 2-0 τον ΠΑΟΚ και είχα βάλει το πρώτο γκολ”.

Το ηγετικό του στυλ που έγινε σήμα κατατεθέν του Παναθηναϊκού τα επόμενα χρόνια, κερδίζει τους φίλους της ομάδας. Το όνομα του θα γίνει σύνθημα στην κερκίδα. Η ιαχή "Φόρτσα Ρότσα Μπουμπλής" αντηχούσε σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας. Παράλληλα κερδίζει και την εκτίμηση των αντιπάλων. Αρχοντικός, μαγικά πόδια, φοβερές πάσες, σέντρες ξυράφι. Μοίραζε ποδιές σε κάθε ματς, σε κάθε αντίπαλο. Πραγματικός βιρτουόζος, που όμοιο του δεν έχουν δει τα ελληνικά γήπεδα.




"Αυτός ο αργεντίνος μας κάνει ζημιά. Πώς θα τον σταματήσουμε;" ρωτάει μια φωνή με εμφανή αγωνία στο λιμάνι "Δεν σταματιέται αυτός στο γήπεδο πρόεδρε". Δηλώσεις στα μίντια, αγωγές κατά του Παναθηναϊκού, δικαστήρια. Στο άρμα της διαχρονικά πιο βρώμικης ομάδας της Ελλάδας και ομάδες δορυφόροι. Ο Γ. Βαρδινογιάννης στηρίζει και απαντά: "Γκρινιάζουν, γιατί θα τους καρφώνει σε κάθε ματς". Το 1981 και μετά από συνεχόμενες ενστάσεις, αγωγές και ποινικές διώξεις από Λάρισα και Ολυμπιακό, ο τελευταίος κληρώνεται στο κύπελλο με τον Παναθηναϊκό. Το παιχνίδι τελειώνει 3-2 υπέρ μας, ο Ρότσα μαγεύει και πάλι και ο Ολυμπιακός ξεκινάει την κλάψα. Την επόμενη χρονιά τα δάκρυα της Τρούμπας πιάνουν τόπο και η ελληνική ιθαγένεια αφαιρείται από τον Rocha. Ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει με εξοντωτική τιμωρία, ακόμη και με αποκλεισμό λόγω της υπόθεσης Rocha.

Μεσημέρι Παρασκευής βγαίνει η απόφαση για  αφαίρεση βαθμών και μηδενισμό στον νικηφόρο αγώνα με τον Ολυμπιακό. Την ίδια μέρα ακολουθεί πορεία στο κτίριο της ΕΡΤ που έδινε συνέντευξη ο υπουργός πολιτισμού. Το Σάββατο συγκέντρωση στη Λεωφόρο για συμπαράσταση προς τους παίκτες. Και την Κυριακή, η μεγαλύτερη μέχρι τότε πορεία για αθλητικό γεγονός στην ιστορία της Ελλάδος. Ο κόσμος απηυδισμένος από το κόκκινο παρακράτος με σημαιοφόρο τη Θύρα 13 παλεύει απέναντι στο διεφθαρμένο καθεστώς το οποίο την επομένη καταδίκασε τον τρόπο διαμαρτυρίας μας. Ο φόβος βέβαια για έναν λαό ο οποίος δεν είχε μάθει να σκύβει κεφάλι στο άδικο, του ανάγκασε να πάρουν πίσω την λάθος τους απόφαση. Μια νίκη της Θύρας 13. Ο Rocha τέσσερα χρόνια μετά θα ορκιστεί και επίσημα πλέον Έλληνας.

Με συμπαραστάτη τον Βέλιμιρ Ζάετς και τον Δημήτρη Σαραβάκο, ο Παναθηναϊκός του Ρότσα κατακτά τόσο την Ελλάδα όσο και την Ευρώπη. Τη σαιζόν 1984/85 φτάνει στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στο παιχνίδι απέναντι στη Λίβερπουλ, ο Ρότσα σκοράρει με μια βολίδα του μαγικού αριστερού του ποδιού. Οι απανταχού πράσινοι σε κάθε γωνιά της γης έβλεπαν τον ήρωα τους να τους οδηγεί σε νέο Γουέμπλεϋ. Ενώ ο Γκρόμπελαρ σκυφτός πάει να μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του, ο διαιτητής της αναμέτρησης (Κάιζερ) εφευρίσκει μια απίθανη δικαιολογία για να μη μετρήσει το γκολ..

Ο Juan Ramon Rocha έπαιξε συνολικά 10 χρόνια στον Παναθηναϊκό. Στο τέλος της σαιζόν 1988/89 αποφασίζει να κρεμάσει τα παπούτσια του, έχοντας συμπληρώσει 227 συμμετοχές κι έχοντας σκοράρει 13 τέρματα. Κέρδισε 2 πρωταθλήματα (1984, 1986) και 5 κύπελλα (1982, 1984, 1986, 1988, 1989). Είχε ήδη περάσει στο πάνθεον της Παναθηναϊκής Ιστορίας σαν παίκτης. Ο Παναθηναϊκός είχε γίνει το νέο του σπίτι, η ποδοσφαιρική του Ιθάκη, η καινούργια του αγάπη.

Πιστός του υπηρέτης, αναλαμβάνει την ομάδα το 1994 και κερδίζει το ελληνικό Super Cup απέναντι στην ΑΕΚ. Τη σαιζόν 1994/95 οδηγά τους πράσινους στο Double, ενώ η απόλυτη αποθέωση έρχεται την μαγική σαιζόν 1995/96. Η αρμάδα του Αργεντίνου κατακτά το πρωτάθλημα και φτάνει στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και πάλι. Η ομάδα αντιμετωπίζει τον πανίσχυρο τότε Άγιαξ, μία από τις καλύτερες ομάδες που εμφανίστηκαν στην ποδοσφαιρική ιστορία. Σε ένα αγώνα που έγραψε ιστορία, ο Παναθηναϊκός με αντεπίθεση του Δώνη και του Βαζέχα σκοράρει και κατακτά το Άμστερνταμ. Τα όνειρα για τελικό δυστυχώς θα σταματήσουν με άσχημη ήττα στη ρεβάνς της Αθήνας. Ο Rocha δηλώνει πως το σκορ ήταν πλασματικό και πως η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων δεν αντικατοπτρίζεται στο αποτέλεσμα.

Το 1999 θα αναλάβει και πάλι τα ηνία του Παναθηναϊκού αλλά η κόκκινη παράγκα δε θα τον αφήσει να επαναλάβει τους θριάμβους του εντός Ελλάδας.

Από το 2006 ο Juan Ramon Rocha έχει αναλάβει προπονητικό πόστο στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού. Τα έργα του από τότε που ανέλαβε είναι εμφανή. Ο ίδιος δήλωσε: "Η φιλοσοφία των ακαδημιών του Παναθηναϊκού πρέπει να διατηρηθεί με μεγάλη προσοχή. Το μέλλον ανήκει στα παιδιά και όσα αγωνίζονται στον Παναθηναϊκό είναι πολύ τυχερά. Ανεξάρτητα με το τι θα γίνει στα διοικητικά, ο σύλλογος πρέπει να συνεχίσει να επενδύει στα νέα παιδιά. Τα αποτελέσματα άλλωστε φαίνονται, αφού μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τέσσερις μικροί αγωνίζονται στην πρώτη ομάδα. Ακολουθούν κι άλλοι παίκτες".

Ο Παναθηναϊκός είναι το παρελθόν, το παρών και το μέλλον του Rocha. "Όταν ήρθα στην ομάδα ήταν να μείνω για τρία χρόνια. Τα τρία έγιναν 32 και πλέον μπορώ να πω ότι ο Παναθηναϊκός είναι η ζωή μου. Ακόμα κι όταν είχα φύγει από την ομάδα, πάντα η πόρτα μου ήταν ανοικτή για οποιαδήποτε βοήθεια, όπως στην περίπτωση της μεταγραφής του Μπορέλι. Ο Παναθηναϊκός είναι το σπίτι μου. Έχω το δικαίωμα να πω ότι έχω ζήσει τη γιγάντωση του συλλόγου από το 1979 στη νέα εποχή".

Παράλληλα δεν ξεχνάει την πρώτη του ομάδα, την Avanti Hermandad Santo Tome. Στο παρελθόν έχει δωρίσει την τρίτη εμφάνιση του Παναθηναϊκού με την οποία αγωνίστηκε η ομάδα για τη σαιζόν 1995/96. Το καλοκαίρι του 2012 και όταν η Avanti έκλεισε τα 100 χρόνια ζωής, ο Rocha ήταν επίτιμος προσκεκλημένος και τιμήθηκε για την προσφορά του στον σύλλογο.





Στο βιβλίο της Παναθηναϊκής Ιστορίας, ο Juan Ramon Rocha, έχει γράψει τη δική του σελίδα. Ίσως και ο ίδιος όταν μικρός έπαιζε μπάλα στη γειτονιά του να μην περίμενε ότι κάποτε θα κατακτήσει με τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες ένα ολόκληρο λαό, μια ολόκληρη χώρα. Ήρωας στα μάτια πολλών Παναθηναϊκών, ο άνθρωπος που έστω και άθελα του ένωσε και έβγαλε στο δρόμο χιλιάδες λαού, αποδεικνύοντας ότι κανείς δε μπορεί να τα βάλει με το μεγαλείο του Παναθηναϊκού. Ένας άξιος πρέσβης της ιστορίας του Τριφυλλιού πέρα από τον Ατλαντικό.

Juan Ramon Rocha, σε ευχαριστούμε.

0 comments:

Post a Comment